Podobno z przekładem jest jak z kobietą: może być albo piękny, albo wierny.
Częstokroć, tłumacząc książki, tłumacze stają przed dylematem wierności przekładu. Z założenia tłumacz powinien być wierny w tłumaczeniu, ale czemu? Postaci językowej tłumaczenia? Intencji autora? Zawartości treściowej? Walorom estetycznym? Tłumacze często stawiają sobie liczne pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi.
Krzysztof Lipiński, znany tłumacz i translatolog, w swojej książce Mity przekladoznawstwa krytykuje wiele z „mitów” przekładu, między innymi ten o wierności. Lipiński poza rozważaniami teoretycznymi, prezentuje w książce praktyczną analizę przekładów , którą okrasza dużym poczuciem humoru i sporą dawką osobistych komentarzy.
Książka ta nie tylko odpowiada na liczne dręczące pytania dotyczące przekładów, ale poszerza także wiedzę o procesach komunikacji.
Komentarze
Z tym bezsensownym porównaniem przekładu do kobiety albo pięknej, albo wiernej rozprawił się już na dobre Stanisław Barańczak, mój niedościgniony guru w zakresie teorii i praktyki przekładu (polecam jego genialną książkę „Ocalone w tłumaczeniu”). Oczywiście że przekład może być zarówno piękny, jak i wierny, i oczywiście że po świecie chodzi mnóstwo pięknych i wiernych kobiet. Jeśli ktoś nie wierzy, to chyba nie dość, że nie ma szczęścia w miłości, to jeszcze myli wierność przekładu z dosłownością przekładu, a to zupełnie co innego.